کمبود فضا

تنها چیزی که از اقتصاد خرد و کلان به یادم مانده این جمله ی استاد است که میگفت :((بودجه ی ما محدود است.))خودتان حتما اطلاع دارید که چه زمانی یک جمله ملکه ذهن میشود زمانی که شما با تمام وجود آن را حس کرده باشید یا بارها در طول روز آن را شنیده باشید.

دنبال خانه گشتن آن همه متراژ پایین تر از 60 متر یعنی دوباره من باید گوشه ی یکی از دیوارها شلف بزنم و کتابهایم را جا کنم و دقیقا زیر همان شلف ها که تا سقف چسبیده است یک میزکوچک طراحی کنم و خیلی شانس بیاورم که میزم کنار آشپزخانه نباشد تا موقع سرخ کردم کتلت یا قل قل آبگوشت ذره ای از این غذاها روی کتاب هایم نیوفتد .

حتما میدانید که اولویت حکمرانی بر اتاق خواب با تینیجری است که از قضای روزگار کنکور هم دارد .

در 60 متر خانه زندگی کردن یا حتی کوچکتر به من خیلی چیزها یاد داد که وقتی مهمان داریم باید تمرکز کنم و درس بخوانم که وقتی تلویزیون روشن است تمرکز کنم و بخوابم که وقتی مامان با دایی جان هوارهوار صحبت میکند چون فکرمیکند صدای آرامش تا آلمان نمیرسد ملت عشق بخوانم که بغضم را نگه دارم که سه پایه دوربینم و لنزهایم را زیر مبل بچپانم که در حمام هم میشود طراحی کرد که ...

که دیگر تصمیم بگیرم کم کم زحمت را کم کنم و جا را برای مامان و تینیجر بازتر...